Fossiele bladeren van Glossopteris
Wanneer véél wetenschappers uit verschillende disciplines zich verenigen, kunnen ze een wereldbeeld voor altijd omgooien. In de eerste helft van de 20ste eeuw ontdekte de geoloog Eduard Suess dat fossielen van de uitgestorven zaadvarens Glossopteris op drie verschillende continenten voorkwamen. Zo kwam hij op het idee dat de continenten vroeger één supercontinent waren en daarna uiteengedreven zijn. Dat was een nieuwe gedachte want de meeste wetenschappers veronderstelden dat de korst van de aarde onbeweeglijk vastlag op de aardbol. In de jaren daarna vonden wetenschappers uit verschillende disciplines meer bewijzen die Suess’ observatie kracht bijzetten. Uiteindelijk werden de tegenargumenten zo talrijk dat wetenschappers een nieuwe hypothese formuleerden: de aardkorst beweegt wél. Vandaag de dag wordt die theorie van de continentendrift algemeen aanvaard.
- Datering: ca. 252-299 miljoen jaar oud
- Vindplaats: Mozambique
- Collectie: Vakgroep Geologie
De verspreidingsgebieden van Glossopteris waren een belangrijk argument voor de hypothese van continentverschuiving.
Wat is Glossopteris?
Glossopteris is een geslacht van uitgestorven zaadvarens, een groep die op het eerste zicht goed op varens lijken. De plant kon zo groot worden als een boom. Glossopteris groeide tijdens het late carboon en het perm, zo’n 300 à 250 miljoen jaar geleden, toen de aarde nog één supercontinent vormde.
Wat maakt deze fossiele plant bijzonder?
In de eerste helft van de 20ste eeuw ontdekte de geoloog Eduard Suess dat fossielen van Glossopteris op verschillende continenten voorkwamen. Hij verklaarde dit door aan te nemen dat de drie continenten ooit aan elkaar vast hadden gezeten als één supercontinent dat hij Gondwana noemde. De verspreidingsgebieden van Glossopteris waren dus een belangrijk argument voor de hypothese van continentverschuiving, die toen nog maar weinig aanhang had.
